Miło nam poinformować, iż w prowadzonej przez Kancelarię sprawie dotyczącej roszczeń z umowy kredytu indeksowanego do CHF przeciwko mBank S.A. w dniu 20.12.2021 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie w sprawie V ACa 211/21 (SSA Joanna Piwowarun-Kołakowska) wydał wyrok, w którym uwzględnił niemal w całości apelację powodów oraz oddalił w całości apelację pozwanego banku.
Jeśli chodzi o postępowanie pierwszoinstancyjne, to Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny w składzie SSO Monika Włodarczyk, wyrokiem z dnia 29.12.2020 r. (IV C 2298/20) ustalił nieważność umowy kredytu hipotecznego zawartego między stronami oraz stosując teorię salda, oddalił powództwo w zakresie roszczenia o zapłatę (mając na względzie, iż świadczenie nienależne spełnione przez powodów było niższe niż kwota kredytu oddana im do dyspozycji). Apelację od w/w wyroku złożyły obie strony.
Kancelaria w imieniu powodów zaskarżyła wyrok w części oddalającej powództwo o zapłatę, stojąc na stanowisku, iż brak jest podstaw do zastosowania tzw. teorii salda, natomiast istnieją podstawy do przyjęcia teorii dwóch kondykcji. Sąd Apelacyjny w całości podzielił argumentację powodów oraz zmienił wyrok Sądu I instancji, zasądzając całe świadczenie nienależne, zgodnie z teorią dwóch kondykcji. Przy tym, Sąd Apelacyjny uznał, iż zwrotowi na rzecz kredytobiorców podlegają wszelkie świadczenia, w tym składki ubezpieczeniowe, których beneficjentem był bank, mając na względzie, że umowy ubezpieczenia mają charakter akcesoryjny, a upadek umowy głównej (umowy kredytu) skutkuje jednocześnie upadkiem umów akcesoryjnych. W zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie, Sąd Apelacyjny stanął na stanowisku, iż winny być one należne po upływie 14 dni od dnia doręczenia odpisu pozwu, a nie od dnia wniesienia pozwu i w tym jedynie zakresie apelację powodów oddalono. Jeśli chodzi o apelację banku, Sąd Apelacyjny uznał, iż pozostawała ona w całości bezzasadna. Wedle Sądu Apelacyjnego umowa kredytu jest nieważna, a abuzywność klauzul indeksacyjnych i ich eliminacja (jako świadczeń głównych umowy) winna prowadzić do upadku umowy ze skutkiem wstecznym (ex tunc). Nadto, Sąd Apelacyjny uznał, iż pozwany bank na etapie kontraktowania nie wypełnił należycie obowiązku co do informacji o ryzyku walutowym. Wedle Sądu nieważność umowy kredytu wynika także z bezskuteczności klauzul dotyczących ryzyka walutowego. Kosztami procesu za pierwszą oraz drugą instancję obciążono w całości bank.
W toku postępowania apelacyjnego Sąd Apelacyjny odebrał od powodów oświadczenie co do świadomej i swobodnej zgodny na potencjalne ustalenie nieważności umowy kredytu oraz co do świadomości o skutkach takiej nieważności. Okoliczność ta nie miała wpływu na zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie.
Co ciekawe prawomocny wyrok został wydany w ekspresowym tempie – w mniej niż 2 lata od dnia złożenia pozwu. Pozew został nadany listem poleconym dnia 14.02.2020 r. Pierwsza i jedyna rozprawa przed Sądem Okręgowym odbyła się w dniu 17.12.2020 r., natomiast wyrok zapadł dnia 29.12.2020 r. Następnie, przed Sądem II instancji w dniu 06.07.2021 r. zawieszono postępowanie do czasu wydania uchwały przez Sąd Najwyższy w sprawie III CZP 11/21, po czym na skutek wniosku Kancelarii o podjęcie z urzędu zawieszonego postępowania, postanowieniem z dnia 15.10.2020 r. Sąd Apelacyjny podjął zawieszone postępowanie. Kolejno termin rozprawy apelacyjnej wyznaczono na dzień 10.12.2021 r., co skutkowało ostatecznie wydaniem wyroku w dniu 20.12.2021 r. Jak zatem widać, postępowanie toczyło się w ekspresowym tempie, co nie często zdarza się przy obecnej ilości spraw dotyczących kredytów waloryzowanych do CHF.
Sprawę prowadzili: r.pr. Konrad Korzybski i r.pr. Miłosz Filip.
