Jak wielokrotnie informowaliśmy już wcześniej, obecna linia orzecznicza sądów powszechnych w tzw. sprawach frankowych pozostaje skrajnie niekorzystna dla banków, przegrywających aktualnie zdecydowaną większość procesów o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej oraz zwrot należnych kredytobiorcy korzyści.
Wyjątkiem w tej materii nie jest Deutsche Bank, który – pomimo stosowania wzorca umownego o specyficznej konstrukcji – podziela los innych banków muszących zmierzyć się z konsekwencjami zawierania przez wiele lat umów obarczonych wadliwymi, nieuczciwymi dla konsumenta postanowieniami.
Unieważnienie umowy kredytu w Deutsche Bank – argumentacja banku
Dzieje się tak wbrew podnoszonemu przez bank w ramach procesów frankowych stanowisku, polegającym na budowaniu linii argumentacyjnej, zgodnie z którą kredyty frankowe udzielane przez Deutsche Bank mogły być od początku wypłacane i spłacane bezpośrednio we franku szwajcarskim i tylko od decyzji kredytobiorcy zależało, czy świadczenia wynikające z umowy będą spełniane w złotym polskim (a kredyt przyjmie charakter denominowanego do CHF) czy też będą spełniane we franku szwajcarskim (co oznaczałoby, że udzielony kredyt jest kredytem „czysto” walutowym).
W ten sposób bank próbuje budować narrację, zgodnie z którą umowa jest uczciwa, albowiem tak stosowanie kursów waluty wynikających z jednostronnie określanej przez kredytodawcę bankowej tabeli kursów, jak i istnienie ryzyka walutowego (wynikającego z istnienia wahań pomiędzy kursami złotówki a franka szwajcarskiego) miało charakter dobrowolny.
Wyroki w sprawach frankowych Deutsche Bank – dlaczego sądy orzekają na rzecz kredytobiorców?
Dlaczego zatem Deutsche Bank obecnie również przegrywa przytłaczającą większość wytoczonych przeciwko niemu procesów? Otóż w ramach stawianej powyżej tezy bank skrzętnie pomija, że powszechnie stosowany przez niego wzorzec umowy nie uprawniał konsumenta do podjęcia swobodnej decyzji co do wypłaty bądź spłaty kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim, a uzależniał możliwość skorzystania przez kredytobiorcę z opisanego uprawnienia od wyrażenia przez bank jednostronnej zgody na zmianę sposobu rozliczeń ze złotówkowych na frankowe.
Kluczowym w tej materii jest, że zawierane przez Deutsche Bank umowy nie zawierały postanowienia zgodnie z którym wypłata/spłata kredytu nastąpi – w zależności od wyboru kredytobiorcy – w złotym polskim bądź we franku szwajcarskim. Przeciwnie, postanowienia stosowane przez bank skonstruowane były w ten sposób, że „domyślnie” tak wypłata jak i spłata kredytu następowała w złotym polskim, a jedynie ewentualnie – jeżeli bank wyrazi na to zgodę – waluta świadczeń zostanie zmieniona na franka szwajcarskiego.
W konsekwencji bank (wbrew czynieniu obecnie solennych zapewnień jakoby było inaczej), konstruując treść umowy zachował pełne i niczym nieograniczone uprawnienie do pobierania od kredytobiorcy dodatkowego wynagrodzenia, będącego konsekwencją jednostronnego ustalania przez siebie kursów waluty, jakie stosowane będą na potrzeby rozliczania świadczeń wynikających z umowy (przeliczania kwoty z CHF na PLN i z PLN na CHF potrzeby wypłaty/spłaty kredytu).
Bank zagwarantował sobie w ramach umowy, że nawet gdyby kredytobiorca złożył wniosek o wypłatę czy spłatę bezpośrednio w CHF (chcąc uniknąć w ten sposób pobierania przez bank zawyżonego spreadu) to kredytodawca może, ale nie musi przychylić się do takiego wniosku, zaś kredytobiorca nic nie może tym zrobić (w tym zwłaszcza nie dysponuje jakimkolwiek narzędziami którego to pozwoliłby mu przymusić bank do uwzględnienia złożonego przez niego wniosku).
Konkludując, pomimo początkowych pozorów jakoby było inaczej, wzorzec umowy kredytu frankowego stosowanej przez Deutsche Bank nie różni się zbytnio od wzorców konstruowanych przez pozostałe banki, w tym nie różni się zwłaszcza w zakresie, w jakim konsument został na jego podstawie obarczony ryzykiem walutowym oraz ryzykiem dowolnego kształtowania kursów walut bez dostatecznego wyjaśnienia mu zakresu owego ryzyka i przedstawienia choćby szczątkowych kryteriów ustalania kursów, od których przecież bezpośrednio zależała wysokość jego przyszłego zadłużenia.
Właśnie z tej przyczyny sądy powszechne w ramach najnowszego orzecznictwa masowo uznają stosowany latami przez Deutsche Bank mechanizm denominacji za niedozwolony, co rodzi skutek w postaci nieważności nieuczciwie skonstruowanej umowy kredytu. Dobitnym tego przykładem są wyroki unieważniające umowę kredytu w Deutsche Bank pozyskane przez Kancelarię.
autor: r.pr. Maciej Rączkowski
Deutsche Bank
Nasza Kancelaria ma doświadczenie w reprezentowaniu Klientów w procesach sądowych w sprawach frankowych w Deutsche Bank. Nasza strategia opiera się na dokładnej analizie prawnej i indywidualnym podejściu do każdego Klienta, co przekłada się na sukcesy w sądach i realną pomoc. Dążymy do maksymalnej przejrzystości w zakresie opłat, oferując wyraźne i konkretne warunki współpracy. Klienci, którzy zdecydowali się na naszą reprezentację w sprawach frankowych z Deutsche Bank, mogą liczyć na nasze zaangażowanie, profesjonalizm i determinację w dążeniu do uzyskania korzystnych dla nich rozstrzygnięć sądowych. Tutaj możesz sprawdzić inne wyroki, które uzyskaliśmy w sprawach frankowych przeciwko Deutsche Bank.
