Z dumą prezentujemy kolejny korzystny wyrok dotyczący wzorca DNB Nord SA w walucie EUR – umowa z 2010 r. (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17.04.2025 r., I C 1362/24, SSO Rafał Wagner), tym razem odnoszący się do jeszcze trudniejszego wzorca, w którym bank przewidział maksymalne odchylenie spread’u do 9%.
Należy wskazać, że umowy kredytów zawierane w 2010 r. oraz 2011 r. według wzorca Banku DNB Nord SA (obecnie DNB Bank Polska) różnią się istotnie od klasycznych wzorców umownych w innych tzw. doot. Kredytów walutowych, stanowiąc nie lada wzywanie dla pełnomocników kredytobiorców. W tym rodzaju umów bank ograniczał bowiem wysokość narzuconego przez siebie spreadu walutowego do 9-10% odchylenia względem kursu średniego NBP.
Co za tym idzie, w przypadku stosownego przez siebie wzorca, DNB Bank Polska nie mógł określać kursu waluty w sposób całkowicie oderwany od kryteriów rynkowych, jako że kurs ten musiał być z skorelowany z kursem stosowanym Narodowy Bank Polski. To zaś ma wpływ na znacznie wyższy stopień trudności sprawy względem „standardowego” procesu frankowego – dość powiedzieć, że znacząca część kancelarii do dziś w ogóle nie jest zainteresowana prowadzeniem tego rodzaju spraw.
Z nieukrywaną satysfakcją miło nam zatem przekazać, że – w oparciu o starannie skonstruowaną przez kancelarię linię argumentacyjną – udało nam się uzyskać kolejny wyrok ustalający nieważność umów kredytu zawieranych przez naszych klientów z DNB Bank Polska S.A.
Sprawę prowadził: r.pr. Miłosz Filip
