Kancelaria Radców Prawnych

millennium bank wyroki w sprawach frankowych
Aktualności

Możliwość spłaty kredytu od początku w CHF – zagadnienie regulaminu kredytowego stosowanego przez Bank Millennium

Aktualne orzecznictwo sądów powszechnych w tzw. sprawach frankowych pozostaje bezlitosne m.in. dla Banku Millennium S.A., który udzielając przez wiele lat kredytów na podstawie wadliwego wzorca umowy obecnie przegrywa niemal we wszystkich sprawach w których kredytobiorca decyduje się na wystąpienie z żądaniem unieważnienia umowy.

Wyjaśnienia banku – bez wpływu na linię orzeczniczą

Co ciekawe, skrajnie niekorzystny dla banku trend orzeczniczy utrzymuje się nawet pomimo twierdzeń banku, zgodnie z którym stosowany przez niego regulamin do umowy kredytu już od chwili zawarcia umowy przewidywał możliwość spłaty kredytu bezpośrednio w walucie CHF.

Postanowienie, na które ma w zwyczaju powoływać się Bank Millennium znajduje się w art. 8 ust. 4 Regulaminu i przyjmuje następującą treść: „W przypadku kredytu w walucie obcej Kredytobiorca może zastrzec w umowie kredytu, iż Bank będzie pobierał ratę spłaty z rachunku w walucie, do jakiej kredyt jest indeksowany, o ile ten rachunek jest dostępny w aktualnej, ofercie Banku”. W oparciu o przytoczoną klauzulę bank stara się wywodzić, że spłata kredytu od początku możliwa była w walucie obcej, a zatem klauzula indeksacyjna stosowana na etapie spłaty kredytu miała charakter dobrowolny, co w konsekwencji musi prowadzić do niezasadności twierdzenia o nieważności umowy od chwili jej zawarcia.

Dlaczego sądy nie podzielają argumentacji banku? Komentarz radcy prawnego

Czyniona w tym zakresie przez Bank Millennium argumentacja pozostaje chybiona i to z co najmniej kilku powodów, wśród których najważniejszymi są:

  1. fakt, że treść § 8 ust. 4 regulaminu kredytowego i ujęte tam hipotetyczne założenie co do możliwości spłaty kredytu bezpośrednio w walucie nie ma żadnego znaczenia dla oceny postanowień konkretnej umowy, której treść przewiduje spłatę kredytu wyłącznie w polskich złotych,
  2. fakt, że sposób sformułowania § 8 ust. 4 regulaminu kredytowego nie przyznaje kredytobiorcy uprawnienia do spłaty kredytu bezpośrednio w walucie, a przewiduje jedynie warunkową możliwość zastrzeżenia tego rodzaju spłaty w umowie, o czym kredytobiorca najczęściej nie był nawet poinformowany,
  3. fakt, że § 8 ust. 4 regulaminu kredytowego uzależniał możliwość zastrzeżenia spłaty kredytu bezpośrednio w walucie od założenia rachunku walutowego w Banku Millennium, a zatem pozwalał na skorzystanie z tej możliwości tylko pod warunkiem zawarcia z bankiem kolejnej umowy (umowy walutowego rachunku bankowego),
  4. fakt, że już sam fakt zastosowania klauzuli przeliczeniowej na etapie wypłaty kredytu prowadzi do tak znaczącego naruszenia dobrych obyczajów i rażącej nierównowagi praw i obowiązków stron, iż sposób spłaty nie ma już większego znaczenia. 

Przechodząc do krótkiego omówienia każdego z powyżej wymienionych powodów, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że bank w swoich wywodach pomija, iż w przygniatającej większości zawieranych z kredytobiorcami umów znajdował się w § 7 ust. 1 o następującej treści: „Kredytobiorca zobowiązuje się spłacić kwotę kredytu w CHF ustaloną zgodnie z § 2 w złotych polskich z zastosowaniem kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty kredytu zgodnie z Tabelą Kursów Walut Obcych Banku Millennium S.A.

Tym samym w ostatecznym brzmieniu zdecydowanej większości umów opartej o treść wzorca nie przewidziano jakiegokolwiek uprawnienia kredytobiorcy do spłaty kredytu bezpośrednio w walucie indeksacji, a wręcz przeciwnie – definitywnie zawarto tam, że kredyt może być spłacany wyłącznie w złotym polskim.

Niezależnie nie sposób pominąć, że postanowienie zawarte w § 8 ust. 4 regulaminu kredytowego ma charakter warunkowy, gdyż uzależnia możliwość zastrzeżenia w umowie kredytu spłaty rat bezpośrednio w walucie indeksacji od istnienia rachunku walutowego w aktualnej ofercie banku. Z wywodu tego wynikają dwa wnioski, a mianowicie, że:

  1. gdyby rachunek walutowy nie był dostępny w aktualnej ofercie banku – a decydował o tym wyłącznie bank – to spłata kredytu nie byłaby możliwa w walucie,
  2. możliwość zastrzeżenia spłaty bezpośrednio w walucie indeksacji została uzależniona od skorzystania przez konsumenta z innego produktu (rachunku walutowego)nie mającego bezpośredniego związku z umową kredytu, a tym samym banku wymuszał na kredytobiorcy zawarcie kolejnej umowy, tj. umowy rachunku bankowego.

Wreszcie – wyłącznie uzupełniająco do powyższego – istotne znaczenie ma, że nawet gdyby zgodzić się ze stanowiskiem banku co do dobrowolnego charakteru spłaty kredytu w złotym polskim, to i tak nie prowadziłoby to do możliwości utrzymania umowy kredytu w mocy.

Należy mieć bowiem na uwadze, że wzorzec umowy skonstruowany i powszechnie wykorzystywany przez Bank Millennium w żadnym wypadku nie przewidywał możliwości wpłaty kredytu bezpośrednio w walucie – bank w ramach swojej praktyki nigdy zresztą tego rodzaju twierdzeń nie formułuje. Jednocześnie zaś, niedozwolony charakter mechanizmu przeliczeniowego na etapie wypłaty kredytu pozostaje natomiast w pełni wystarczający dla stwierdzenia znaczącej nierównowagi praw i obowiązków stron umowy.

Dzieje się tak z tej przyczyny, że już tylko w oparciu o mechanizm stosowany przy wypłacie kredytu bank zapewnił sobie możliwość dowolnego ustalenia wysokości zobowiązania kredytowego (to bank ustalał jaką kwotę – określoną we frankach szwajcarskich – kredytobiorca będzie mu musiał zwrócić). Mało tego – na podstawie stosowanego mechanizmu bank decydował zresztą również o wysokości każdej z miesięcznych rat kredytu. Tytułem przykładu: gdyby kredytobiorca chciał zaciągnąć kredyt w wysokości 200.000,00 PLN na 360 miesięcy, to bank mógł – przy wypłacie kredytu – uznać, że zastosowany przez niego kurs wynosić będzie np. 1,60 (mimo, że kurs rynkowy wynosił np. 2,50) i w ten sposób uznać, że kredytobiorca ma mu zwrócić aż 125.000,00 CHF (zamiast 80.000,00 CHF). Niniejsze przekładało się następnie na wysokość każdej z rat kredytu, których wysokość wprost uzależniona była przecież od kwoty salda zadłużenia.

Ze wszystkich ww. względów, sądy powszechne w ramach aktualnego orzecznictwa – nawet pomimo powoływania się przez Bank Millennium na treść § 8 ust. 4 regulaminu kredytowego – masowo uznają stosowany przez Bank Millennium mechanizm indeksacji za niedozwolony, co rodzi skutek w postaci nieważności tysięcy umów zawartych przez kredytobiorców z tym bankiem na przestrzeni lat.

Autor: r.pr. Maciej Rączkowski

Możliwość komentowania Możliwość spłaty kredytu od początku w CHF – zagadnienie regulaminu kredytowego stosowanego przez Bank Millennium została wyłączona
Skontaktuj się z nami!Umów się z radcą prawnym na rozmowę!