Miło nam poinformować o wyroku wydanym przez Sąd Okręgowy w Białymstoku, I Wydział Cywilny w sprawie – prowadzonej przez r.pr. Miłosza Filipa – przeciwko Bankowi Millennium S.A., który zapadł w dniu 18.12.2023 r. (SSO Piotr Kozłowski), zgodnie z treścią którego zasądził świadczenie nienależne zgodnie z teorią dwóch kondykcji, obciążając Bank całością kosztów procesu. Sąd przesłankowo ustalił nieważność umowy kredytu, bowiem kredyt został w całości spłacony. Odsetki za opóźnienie przyznano od 2016 roku – co jest zgodne z Dyrektywą 93/13.
Pozew wpłynął w lutym 2023 roku, a zatem wyrok zapadł w ekspresowym tempie 10 miesięcy. Wyrok jest nieprawomocny.
Czy pozew członka pozwu grupowego może okazać się skuteczny?
Rozpoznawana sprawa jest nietypowa, bowiem dotyczy pozwu indywidualnego złożonego przez członka pozwu grupowego (toczącego się przed Sądem Okręgowym w Warszawie, I C 1281/15). W pozwie zbiorowym Miejski Rzecznik Konsumentów wniósł o ustalenie, że pozwany Bank Millennium S. A. ponosi odpowiedzialność wobec kredytobiorców z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia w zakresie różnicy pomiędzy świadczeniem faktycznie pobranym, a świadczeniem jakie powinien bank pobrać, gdyby nie były stosowane klauzule indeksacyjne, które są abuzywne. W pozwie grupowym żąda się zatem ustalenia odpowiedzialności banku z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia w odniesieniu do tzw. „odfrankowienia”. Tymczasem w pozwie indywidualnym wnosi się o ustalenie nieważności umowy kredytu (tudzież o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z nieważnej umowy kredytu) oraz o zasądzenie zwrotu świadczenia nienależnego spełnionego przez kredytobiorców na rzecz banku wobec nieważności całej umowy, natomiast nie formułuje się już roszczenia o tzw. „odfrankowienie”. Co istotne, Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 września 2020 roku (III CZP 87/19) stanął na stanowisku, że roszczenie o tzw. „odfrankowienie” jest roszczeniem odrębnym od roszczenia o ustalenie nieważności umowy, wskazując że: „Żądanie uznania postanowienia wzorca umowy za niewiążące konsumenta (art. 3851 k.c.) nie jest tożsame ani nie zawiera się w żądaniu ustalenia nieważności umowy (art. 58 k.c.).”
Ryzyko procesowe
Jednocześnie trzeba jednak pamiętać, że jak w każdej sprawie cywilnej, tak i w sprawie wytoczonej przez członka pozwu grupowego, może zachodzić pewne ryzyko procesowe (w związku z pozwem grupowym może m.in. zachodzić ryzyko odrzucenia pozwu/zawieszenia pozwu indywidualnego do czasu zakończenia sprawy z pozwu grupowego/stwierdzenia stanu zawisłości sporu), niemniej Kancelaria posiada stosowną argumentację prawną co do dopuszczalności pozwu indywidualnego p-ko Bankowi Millennium. Wskazany wyrok nie jest pierwszym wyrokiem w sprawie z pozwu indywidualnego wydanym przez sąd powszechny. W pozwach indywidualnych p-ko Bankowi Millennium S.A. zapadały już korzystne dla kredytobiorców orzeczenia.
Sprawę prowadzi r.pr. Miłosz Filip, który w ramach Kancelarii reprezentuje w pozwach indywidualnych wytoczonych Bankowi Millennium ponad 50 członków pozwu grupowego.
Jako Kancelaria nie boimy się spraw nieoczywistych, a do takich niewątpliwie należy pozew indywidualny (m.in. o ustalenie nieważności umowy) wytoczony przez członka pozwu grupowego. Aktualnie prowadzimy ponad 50 spraw w pozwach indywidualnych wytoczonych przez członków pozwu grupowego, przy czym już w kilkunastu sprawach uzyskaliśmy zabezpieczenie roszczeń – mimo wiedzy sądu co do uczestniczenia w pozwie grupowym.
W tych okolicznościach, do decyzji członków pozwu grupowego pozostaje czy wystąpić na drogę indywidualnej walki z bankiem, za czym przemawia w szczególności możliwość szybkiego uzyskania zabezpieczenia roszczenia oraz korzystnego rozstrzygnięcia w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu. Nie wszystkie bowiem sądy negują możliwość wytaczania powództw indywidualnych przez członków pozwu grupowego.
