BOŚ S.A. przegrywa w sprawie o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału ! Przyznanie bankowi jakiegokolwiek wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, prowadziłoby do zniweczenia, a wręcz odwrócenia funkcji i celów Dyrektywy 93/13
Miło nam poinformować o precedensowym wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawie I C 1874/22, w której Sąd (SSR Piotr Żywicki) wyrokiem z dnia 14 lutego 2023 r. w całości oddalił powództwo BOŚ S.A. o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału.
Trzeba wskazać, że w sprawie naszym Klientów przeciwko BOŚ S.A. wyrokiem z dnia 24 września 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, II Wydział Cywilny w sprawie II C 1899/20 (SSO Magdalena Antosiewicz) ustalił nieważność umowy kredytu oraz zasądził zwrot świadczenia nienależnego na rzecz kredytobiorców (teoria dwóch kondykcji). Następnie Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem wydanym w dniu 7 lipca 2022 r. (V ACa 882/21, SSA Alicja Fronczyk) potwierdził, iż umowa kredytu zawarta z BOŚ S.A. jest nieważna w całości. O wskazanym postępowaniu pisaliśmy na BLOGU Kancelarii: https://radcowie-prawni.waw.pl/prawomocna-niewaznosc-umowy-kredytu-bos-s-a-w-24-miesiace/
Wprawdzie w ciągu 24 miesięcy Klienci uzyskali prawomocne ustalenie nieważności umowy kredytu, tym niemniej na tym nie zakończyła się walka z bankiem.
Otóż, już po prawomocnym zakończeniu postępowania z powództwa kredytobiorców, BOŚ S.A. pozwem z dnia 8 sierpnia 2022 r. wystąpił przeciwko Klientom Kancelarii o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z kapitału w wysokości 46.341,27 PLN (podczas gdy kwota kredytu udzielonego kredytobiorcom wynosiła 117.397 PLN). Sprawa była rozpoznawana przez Sąd Rejonowy w Olsztynie, który na pierwszej i jedynej rozprawie w dniu 14 lutego 2023 r. wydał wyrok oddalający powództwo BOŚ S.A. w całości. W sprawie orzekał SSR Piotr Żywicki.
W postępowaniu podnoszono, że nie istnieje prawo podmiotowe do żądania wynagrodzenia za korzystanie z kapitału na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu i świadczeniu nienależnym. Uwzględnienie stanowiska banku doprowadziłoby w istocie do sui generis „reaktywacji” nieważnej umowy kredytowej stron w zakresie oprocentowania, co pozostawałoby w sprzeczności z koniecznością zaniechania stosowania nieuczciwego warunku, który skutkował taką sankcją oraz zapobieżenia uzyskania przez kredytodawcę z tego tytułu korzyści. W ocenie kredytobiorców roszczenie banku o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału jest nadto sprzeczne z celami i zasadami ochrony przysługującej konsumentom na mocy Dyrektywy 93/13.
Sąd Rejonowy w Olsztynie w całości podzielił argumentację Kancelarii, uznając, że przyznanie bankowi jakiegokolwiek wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, prowadziłoby do zniweczenia, a wręcz odwrócenia funkcji i celów Dyrektywy 93/13. To w istocie nie nieuczciwy bank obawiałby się stosowania niedozwolonych postanowień, skoro tak czy inaczej uzyskiwałby zarobek niezależnie od tego, czy umowa kredytu jest ważna czy też nie; lecz obawy przed dochodzeniem roszczeń powstawałby u konsumentów, którzy mogliby zostać dotknięci negatywnymi skutkami nieważności umowy kredytu. Prowadziłoby to do całkowitego odwrócenia celów i funkcji Dyrektywy 93/13, która ma przecież za zadanie chronić konsumentów przed nieuczciwymi przedsiębiorcami.
Sąd Rejonowy w Olsztynie uznał przy tym, iż nie jest konieczne oczekiwanie na wydanie rozstrzygnięcia przez TSUE w sprawie C 520/21 (w której rozpoznawane jest zagadnienie przysługiwania wynagrodzenia za korzystanie z kapitału), w której już na 16 lutego 2023 r. zaplanowano wydanie przez Rzecznika Generalnego TSUE opinii w sprawie.
Sprawę prowadzi: r.pr. Miłosz Filip
