Miło nam poinformować, że Sąd Okręgowy w Warszawie, III Wydział Cywilny w sprawie przeciwko Raiffeisen Bank International AG w dniu 21 września 2022 r. wydał wyrok (sygn. akt III C 3037/20, SSO Monika Odzimkowska), zgodnie z treścią którego ustalił nieważność umowy kredytu oraz zasądził świadczenie nienależne zgodnie z teorią dwóch kondykcji, obciążając Bank całością kosztów procesu. Sprawa dotyczyła umowy kredytu indeksowanego dawnego Polbanku z 2007 roku.
Raiffeisen Bank International AG znany jest z podnoszenia w toku procesów zarzutu zatrzymania. Tym niemniej, Sąd nie uwzględnił podnoszonego przez bank zarzutu zatrzymania, uznając za zasadną argumentację Kancelarii.
W zakresie zarzutu zatrzymania podnoszono w sprawie, iż jest on bezzasadny, mając na względzie m.in., że:
- umowa kredytu nie należy do umów wzajemnych, natomiast wyłącznie w odniesieniu do tego rodzaju umów może być podniesiony zarzut zatrzymania,
- brak jest możliwości stosowania zarzutu zatrzymania w drodze analogii do umowy niewzajemnej,
- podniesienie zarzutu zatrzymania pozostaje sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i stanowi nadużycie prawa (art. 5 k.c.),
- uwzględnienie zarzutu zatrzymania prowadziłoby do zniweczenia ochrony konsumenckiej wynikającej z Dyrektywy 93/13,
- konieczność zapewnienia ochrony na mocy Dyrektywy 93/13 wymaga zaniechania stosowania przepisów art. 496 k.c. i art. 497 k.c.
- zarzut zatrzymania na gruncie sprawy jest sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa i ratio legis normy prawnej zawartej w art. 496 k.c., bowiem Bank może podnieść zarzut potrącenia, który jest zarzutem dalej idącym.
Sprawę prowadzi: r.pr. Konrad Korzybski i r.pr. Miłosz Filip.
