Jak niejednokrotnie informowaliśmy we wcześniejszych publikacjach, wzorzec umowny stosowany w kredytach „eurowych” przez Bank DNB Nord (obecnie DNB Bank Polska) przez wiele lat postrzegany był jako trudniejszy do podważania ze względu na procentowe ograniczenie spreadu walutowego względem kursu średniego NBP. To właśnie z tej przyczyny znacząca część kancelarii zajmujących się kredytami pseudowalutowymi odmawia przyjmowania spraw przeciwko rzeczonemu bankowi, kwalifikując je jako sprawy o małym prawdopodobieństwie wygranej.
Przyczyną tego stanu rzeczy jest nietypowość wzorca umownego stosowanego przez Bank DNB Nord na gruncie kredytów „eurowych”. Otóż w „standardowej” sprawie kredytu pseudowalutowego pierwszą i podstawową przyczyną nieważności umowy kredytu jest fakt, że bank skonstruował umowę w ten sposób, iż w ogóle nie sprecyzował kryteriów ustalania kursu waluty, od których uzależniona była wysokość początkowego salda kredytu (w przypadku kredytu indeksowanego), wysokość wypłacanego kredytu (w przypadku kredytu denominowanego) oraz wysokość każdej, kolejnej raty kredytu (w każdym wypadku). W przypadku natomiast kredytów „eurowych” Bank DNB nie był aż tak bezkompromisowy redagując stosowany wzorzec, albowiem do jego konstrukcji (w ramach załącznika nr 6 do umowy kredytu) wprowadził następujące postanowienie: „Do określenia własnego kursu kupna i sprzedaży waluty w Tabeli Bank stosuje odchylenie od średniego kursu danej waluty, określanej przez Narodowy Bank Polski. Różnica pomiędzy kursem kupna waluty a kursem sprzedaży waluty wynosi maksymalnie 10% od wartości obu kursów waluty. Różnica ta stanowi spread walutowy”.
W ten sposób, niekontestowanym pozostaje, że w przypadku wzorca umownego DNB kredytodawca nie mógł określać kursu waluty w sposób całkowicie oderwany od kryteriów rynkowych, jako że kurs ten nie mógł zawierać odchylenia większego niż 10% względem kursu publikowanego przez Narodowy Bank Polski.
Niezwykle miło poinformować nam zatem, że starannie budowane przez nas know how sprawia, iż obecnie przytłaczająca większość prowadzonych przez kancelarię spraw tego rodzaju również kończy się sukcesem.
Do chwili sporządzenia tego artykułu, nasza kancelaria w sprawach przeciwko DNB Bank Polska uzyskała m.in. następujące, korzystne dla naszych klientów wyroki:
- wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 7 lipca 2023 r., sygn. akt XXVIII C 13775/22,
- wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2024 r., sygn. akt III C 919/24,
- wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 września 2024 r., sygn. akt XVIII C 674/24,
- wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 22 listopada 2024 r., sygn. akt III C 157/23,
- wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2025 r., sygn. akt I C 1362/24,
- wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30 maja 2025 r., sygn. akt I C 2226/23,
- wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 10 lipca 2025 r., sygn. akt III C 3345/25,
- wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 11 lipca 2025 r., I C 428/25,
- wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 września 2025 r., XXVIII C 20053/22,
Przedstawione orzeczenia stanowią pokłosie linii argumentacyjnej, którą w ogólnym uproszczeniu można sprowadzić do następujących twierdzeń:
- klauzule „spreadowe” stosowne przez DNB Bank Polska także pozostają abuzywne ze względu na rażące odchylenie kursu bankowego od kursu średniego NBP – niewątpliwym jest, że aż 10% odchylenia nie ma charakteru rynkowego i o ile stanowi pewne ograniczenie co do wysokości dodatkowego wynagrodzenia możliwego do uzyskania przez bank, o to tyle jest to ograniczenie na poziomie absolutnie niedostatecznym,
- wyrok TSUE z dnia 21 września 2023 r. wydany w sprawie C-139/22, należy interpretować w ten sposób, że fakt wpisania klauzuli „spreadowej” stosowanej przez DNB Bank Polska do rejestru klauzul niedozwolonych (na mocy wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2016 r., sygn. akt I CSK 1049/14) obliguje sąd krajowy do uznania postanowienia za niedozwolone ze względu treść art. 7 ust. 1 Dyrektywy 93/13 – chcąc zapewnić stosowanie „stosowanych i skutecznych środków mających na celu zapobieganie dalszemu stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami” sąd krajowy musi uznać postanowienie wpisane do właściwego rejestru za niedozwolone,
- umowy kredytów „eurowych” zawieranych przez DNB Bank Polska pozostają nieważne już tylko ze względu na wprowadzenie do nich „ogólnego” mechanizmu indeksacji do waluty obcej, bez nawet określania wysokości kursu stosownego na potrzeby przeliczania świadczeń stron (w tej materii szczególnie pomocne pozostają rozważania TSUE uczynione w wyroku z dnia 10 czerwca 2021 r., C-609/19).
Właśnie dzięki opisanemu powyżej kompleksowemu podejściu do problematyki wzorca umownego stosowanego przez DNB Bank Polska, nasza kancelaria wygrywa zdecydowaną większość procesów prowadzonych przeciwko rzeczonemu bankowi, z sukcesami reprezentując klientów w sprawach, których znacząca część kancelarii „frankowych” w ogóle nie przyjmuje do prowadzenia.
autor artykułu: radca prawny Maciej Rączkowski
